⒈ 割断;断绝。
⒈ 割断;断绝。
引唐 李翱 《答独孤舍人书》:“一二年来,往还多得官在京师,既不能周遍,又且无事,性颇慵懒,便一切画断,祇作报书。”
宋 陆游 《稽HRef=https://www.xuegushici.com/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山农》诗:“利名画断莫挂口,子孙世作 稽HRef=https://www.xuegushici.com/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山 农。”