梨花淡白柳深青,柳絮飞时花满城。
惆怅东栏一株雪,人生看得几清明。
东栏梨花。宋代。苏轼。 梨花淡白柳深青,柳絮飞时花满城。惆怅东栏一株雪,人生看得几清明。
如雪般的梨花淡淡的白,柳树也已长得郁郁葱葱,柳絮飘飞的时候梨花也已开满城。
惆怅的站在东栏旁恰似花开正艳的梨树,又有几人能看清这纷杂的世俗人生。
东栏:指诗人当时庭院门口的栏杆。
柳深青:意味着春意浓。
柳絮:柳树的种子。有白色绒毛,随风飞散如飘絮,因以为称。
雪:这里喻指梨花。
清明:清澈明朗。
此诗是四十一岁的诗人于公元1077年(北宋熙宁十年)所作。公元1076年(熙宁九年)冬天,苏轼离开密州(今山东潍坊诸城),接任苏东坡密州知府职位的是孔宗翰。第二年春天,苏轼到徐州赴任,写了五首绝句给孔宗翰。这是其中的一首。
参考资料:
1、曾枣庄 等 .宋诗鉴赏辞典 .上海 :上海辞书出版社 ,1987 :378-379 .
《东栏梨HRef=https://www.xuegushici.com/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花》为北宋诗人苏轼所做七言绝句。这首诗抒发了诗人HRef=https://www.xuegushici.com/list/gantan/ target=_blank class=infotextkey>感叹HRef=https://www.xuegushici.com/list/chunguang/ target=_blank class=infotextkey>春光易逝,HRef=https://www.xuegushici.com/list/rensheng/ target=_blank class=infotextkey>人生短促之愁情;也抒发了诗人淡看HRef=https://www.xuegushici.com/list/rensheng/ target=_blank class=infotextkey>人生,从HRef=https://www.xuegushici.com/list/shiyi/ target=_blank class=infotextkey>失意中得到解脱的HRef=https://www.xuegushici.com/list/sixiang2/ target=_blank class=infotextkey>思想HRef=https://www.xuegushici.com/list/ganqing/ target=_blank class=infotextkey>感情,让人们感受到了“HRef=https://www.xuegushici.com/list/rensheng/ target=_blank class=infotextkey>人生苦短”,引人深思。
首句以“淡白”状梨HRef=https://www.xuegushici.com/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花,以深青状柳叶,以柳青衬梨白,可谓是一青二白。梨HRef=https://www.xuegushici.com/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花的淡白,柳的深青,这一对比,HRef=https://www.xuegushici.com/list/jingse/ target=_blank class=infotextkey>景色立刻就鲜活了,再加上第二句的动态描写:满城飞舞的HRef=https://www.xuegushici.com/list/liuxu/ target=_blank class=infotextkey>柳絮,真是“春HRef=https://www.xuegushici.com/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风不解禁杨HRef=https://www.xuegushici.com/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花,蒙蒙乱扑行人面”,同时HRef=https://www.xuegushici.com/list/liuxu/ target=_blank class=infotextkey>柳絮写出梨HRef=https://www.xuegushici.com/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花盛开的季节,HRef=https://www.xuegushici.com/list/chunyi/ target=_blank class=infotextkey>春意之浓,HRef=https://www.xuegushici.com/list/chunchou/ target=_blank class=infotextkey>春愁之深,更加烘托出来。
前两句以一青二白,突出了梨HRef=https://www.xuegushici.com/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花的特点。它不妖艳,也不轻狂的神态,又在第三句“一株HRef=https://www.xuegushici.com/list/xue/ target=_blank class=infotextkey>雪”里再次赋予梨HRef=https://www.xuegushici.com/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花以神韵,并把咏梨HRef=https://www.xuegushici.com/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花与自咏结合了起来。其实,这“一株HRef=https://www.xuegushici.com/list/xue/ target=_blank class=infotextkey>雪”正是诗人自己的化身。因为苏轼一生正道直行,清廉洁白,坦荡如砥。在咏梨HRef=https://www.xuegushici.com/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花时,苏轼用了“HRef=https://www.xuegushici.com/list/liuxu/ target=_blank class=infotextkey>柳絮飞时HRef=https://www.xuegushici.com/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花满城”来加以衬托,梨HRef=https://www.xuegushici.com/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花既不像“颠狂HRef=https://www.xuegushici.com/list/liuxu/ target=_blank class=infotextkey>柳絮随HRef=https://www.xuegushici.com/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风去”,也不像“轻薄桃HRef=https://www.xuegushici.com/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花逐水流”,其HRef=https://www.xuegushici.com/list/pinge/ target=_blank class=infotextkey>品格是何其HRef=https://www.xuegushici.com/list/gaoshang/ target=_blank class=infotextkey>高尚的。诗人还用了“HRef=https://www.xuegushici.com/list/rensheng/ target=_blank class=infotextkey>人生看得几清明”来加以侧面烘托梨HRef=https://www.xuegushici.com/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花之“清明”。“一株HRef=https://www.xuegushici.com/list/xue/ target=_blank class=infotextkey>雪”和“几清明”是对偶的写法,一不是指有一株梨树,而是指一株梨树一个作者自己,后两句HRef=https://www.xuegushici.com/list/yijing/ target=_blank class=infotextkey>意境如下:作者HRef=https://www.xuegushici.com/list/chouchang/ target=_blank class=infotextkey>惆怅的站在东栏旁,梨树上满是白色的梨HRef=https://www.xuegushici.com/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花,同时HRef=https://www.xuegushici.com/list/liuxu/ target=_blank class=infotextkey>柳絮在飘,落在作者身上,作者也变成了“一株HRef=https://www.xuegushici.com/list/xue/ target=_blank class=infotextkey>雪”,写的是HRef=https://www.xuegushici.com/list/qiqing/ target=_blank class=infotextkey>凄清HRef=https://www.xuegushici.com/list/chouchang/ target=_blank class=infotextkey>惆怅的HRef=https://www.xuegushici.com/list/yijing/ target=_blank class=infotextkey>意境,最后一句,HRef=https://www.xuegushici.com/list/rensheng/ target=_blank class=infotextkey>人生看得几清明,HRef=https://www.xuegushici.com/list/rensheng/ target=_blank class=infotextkey>人生能有几次清明,这是补足前句“HRef=https://www.xuegushici.com/list/chouchang/ target=_blank class=infotextkey>惆怅”的内容,更增添HRef=https://www.xuegushici.com/list/beiliang/ target=_blank class=infotextkey>悲凉的气氛。苏轼的诗,一向以HRef=https://www.xuegushici.com/list/haofang/ target=_blank class=infotextkey>豪放著称,像这样HRef=https://www.xuegushici.com/list/beiliang/ target=_blank class=infotextkey>悲凉的很是少见。
诗人完成这首诗已年届不惑,翻来覆去也才只看过了40个清明,心中无法揣测还有几度梨HRef=https://www.xuegushici.com/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花可看。清明年年如期而至,梨HRef=https://www.xuegushici.com/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花岁岁伴着漫天飘扬的HRef=https://www.xuegushici.com/list/liuxu/ target=_blank class=infotextkey>柳絮,而如寄的HRef=https://www.xuegushici.com/list/rensheng/ target=_blank class=infotextkey>人生则只有一个盛年,诚如作者在另一首诗中所叹:“梦里HRef=https://www.xuegushici.com/list/qingchun/ target=_blank class=infotextkey>青春可得追?”这正是这首梨HRef=https://www.xuegushici.com/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花诗深藏着的绵绵不尽的HRef=https://www.xuegushici.com/list/qingsi/ target=_blank class=infotextkey>情思,它寄托了作者的HRef=https://www.xuegushici.com/list/rensheng/ target=_blank class=infotextkey>人生HRef=https://www.xuegushici.com/list/ganwu/ target=_blank class=infotextkey>感悟,是他清明HRef=https://www.xuegushici.com/list/rensheng/ target=_blank class=infotextkey>人生细腻而真实的写照。
苏轼(1037-1101),北宋文学家、书画家、美食家。字子瞻,号东坡居士。汉族,四川人,葬于颍昌(今河南省平顶山市郏县)。一生仕途坎坷,学识渊博,天资极高,诗文书画皆精。其文汪洋恣肆,明白畅达,与欧阳修并称欧苏,为“唐宋八大家”之一;诗清新豪健,善用夸张、比喻,艺术表现独具风格,与黄庭坚并称苏黄;词开豪放一派,对后世有巨大影响,与辛弃疾并称苏辛;书法擅长行书、楷书,能自创新意,用笔丰腴跌宕,有天真烂漫之趣,与黄庭坚、米芾、蔡襄并称宋四家;画学文同,论画主张神似,提倡“士人画”。著有《苏东坡全集》和《东坡乐府》等。 ...
苏轼。 苏轼(1037-1101),北宋文学家、书画家、美食家。字子瞻,号东坡居士。汉族,四川人,葬于颍昌(今河南省平顶山市郏县)。一生仕途坎坷,学识渊博,天资极高,诗文书画皆精。其文汪洋恣肆,明白畅达,与欧阳修并称欧苏,为“唐宋八大家”之一;诗清新豪健,善用夸张、比喻,艺术表现独具风格,与黄庭坚并称苏黄;词开豪放一派,对后世有巨大影响,与辛弃疾并称苏辛;书法擅长行书、楷书,能自创新意,用笔丰腴跌宕,有天真烂漫之趣,与黄庭坚、米芾、蔡襄并称宋四家;画学文同,论画主张神似,提倡“士人画”。著有《苏东坡全集》和《东坡乐府》等。
次韵友人山居秋日就述鄙怀八首 其六。明代。王祎。 山居亦何乐,所乐在泉石。盘桓抚松桂,兹乐岂易得。白云如飞鸿,过眼时历历。俯仰天地间,孤踪寄幽僻。
醉落魄。宋代。周紫芝。 柳边池阁。晚来卷地东风恶。人生不解频行乐。昨日花开,今日风吹落。杨花却似人飘泊。春云更似人情薄。如今始信从前错。为个蝇头,轻负青山约。
步虚词二十三章 其十四。。沈鍊。 轩黄方好道,我本列仙才。每过蓬莱岛,曾上凌云台。非无远游意,自多尘世哀。眷风回玉管,夜月隐金罍。将军营细柳,宰相调盐梅。丹砂即经济,宝鼎谁能开。
癸未蜀游杂诗四首 其三 寄幼女一吟。近现代。丰子恺。 与汝江头别,予情独黯然。客居春兴少,蜀道古来难。对景思新语,当筵忆笑颜。群儿皆隽秀,最小即偏怜。
夜坐示桑甥十韵。宋代。陆游。 好诗如灵丹,不杂膻荤肠;子诚欲得之,洁斋祓不祥。食饮屑白玉,沐浴春兰芳。蛟龙起久蛰,鸿鹄参高翔。纵横开武库,浩荡发太仓。大巧谢雕琢,至刚反摧藏。一技均道妙,佻心讵能当。结缨与易箦,至死犹自强。东山七月篇,万古真文章。天下有精识,吾言岂荒唐?